Είναι η πρώτη νουβέλα του Ιουλίου Βερν που εκδόθηκε το 1863. Ως πρώιμο έργο του, δεν είναι λογοτεχνικά περίπλοκο και ακολουθεί ένα απλό περιγραφικό στιλ γραφής. Όμως, έχει όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της μετέπειτα δουλειάς του. Αναμειγνύει επιδέξια περιπέτεια, αναπάντεχη τροπή στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς και θέματα ιστορικά, γεωγραφικά και τεχνολογικά.

Το βιβλίο αναφέρεται στην εξερεύνηση της Αφρικής, που την εποχή του Βερν δεν είχε ολοκληρωθεί. Ιδιαίτερα το εσωτερικό της Μαύρης Ηπείρου ήταν άγνωστο στο μεγαλύτερο μέρος του. Αρκετοί εξερευνητές είχαν προχωρήσει στην ενδοχώρα, ακολουθώντας τους αρχαίους εμπορικούς δρόμους από τα βόρεια παράλιά της προς νότο, αλλά δεν είχε φτάσει στο κεντρικό τμήμα της. Όλη η βόρεια Αφρική γύρω από τη Σαχάρα ήταν γνωστή στους Άραβες. Ως έρημος η Σαχάρα μάλλον αποτελούσε σταυροδρόμι παρά εμπόδιο στη διεξαγωγή του εμπορίου. Την εποχή του Βερν διάφοροι λαοί και φυλές αλληλεπιδρούσαν, βασίλεια δημιουργούνταν και διαλύονταν με γοργό ρυθμό. Με τον εξισλαμισμό των λαών αυτών διαταράχθηκαν οι θρησκευτικές ισορροπίες και παρατηρήθηκαν ακραίες συμπεριφορές. Αυτή η κατάσταση είχε ως αποτέλεσμα το εσωτερικό της Σαχάρας να γίνει σχεδόν απροσπέλαστο στους χριστιανούς από την Ευρώπη. Πολλοί από τους πρώτους εξερευνητές χρειάστηκε να πάνε εκεί μεταμφιεσμένοι σε ντόπιους, ώστε να μην κινδυνεύσει η ζωή τους.

[...] Ο Βερν στο βιβλίο αυτό θέλησε να συνδέσει τις γνώσεις της εποχής του για την ανατολική, την κεντρική και τη βόρεια Αφρική με τα ταξίδια των εξερευνητών Μπάρτον και Σπεκ στην ανατολική περιοχή και του Μπαρθ στη Σαχάρα και στο Τσαντ. [...]

Γιώργος Κοπελιάδης